Η ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΑ ΚΑΙ Η ΠΕΡΔΙΚΑ
Κάποτε μαζεύτηκαν όλα τα πουλιά και συμφώνησαν, να βάλουν τα παιδιά τους στο σχολείο, για να μάθουν γράμματα. Βρήκαν ένα δάσκαλο, και τον διόρισαν. Άνοιξε το σχολείο και πήγαν, και έγραψαν τα παιδιά τους.
Με μετά από λίγες μέρες, κάποια παιδιά δεν ήξεραν το μάθημα τους. Έτσι ο δάσκαλος τα άφησε νηστικά για τιμωρία, το μεσημέρι. Μαζί με τα αλλά παιδιά, ήταν και το παιδί της κουκουβάγιας.
Όταν η κουκουβάγια το μεσημέρι, είδε ότι το παιδί της δεν σχόλασε, πήρε ψωμί και πήγε στο σχολείο, να του το δώσει. Στο δρόμο αντάμωσε την πέρδικα. Πήγαινε και εκείνη ψωμί, στο παιδάκι της.
Λέει η πέρδικα στην κουκουβάγια.
«σε παρακαλώ γειτόνισσα πάρε και το δικό μου ψωμί, να το δώσεις στο παιδάκι μου, γιατί έχω μια δουλειά»
« καλά γειτόνισσα θα το πάρω και θα το δώσω, μα δεν ξέρω το παιδάκι σου»
«Α! λέει η πέρδικα, θα το βρεις εύκολα, το μωρό μου είναι το ομορφότερο από όλα»
Πήρε το ψωμί η κουκουβάγια, και γραμμή για το σχολείο. Παρακάλεσε τον δάσκαλο, να την αφήσει να δώσει το ψωμί στο μωρό της, και να δει και τα αλλά παιδάκια. Κοίταξε καλά,καλά να δει το μωρό της πέρδικας, αλλά δεν το βρήκε. Γύρισε πίσω και πήγε να βρει την πέρδικα, για να την δώσει πίσω το ψωμί, και της λέει.
« τι να σου κανω! κοίταξα πολύ ώρα γύρω γύρω, και δεν βρήκα το παιδί σου, γιατί ομορφότερο παιδί από το δικό μου, δεν βρήκα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου