Η ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ ΚΑΙ Ο ΒΟΡΙΑΣ
Κάποτε ζούσαν σε έναν πύργο ένα πανέμορφο κορίτσι με την μητέρα του. Το κορίτσι αυτό το έλεγαν Αμυγδαλιά. Η μητέρα της την υπεραγαπούσε, και δεν την άφηνε το χειμώνα να βγαίνει από τον πυργο. Δεν την άφηνε γιατί φοβόταν μήπως αρρωστήσει, λόγω που ήταν πολύ ντελικάτη. Τις χειμωνιάτικες μέρες η Αμυγδαλιά, καθόταν στο ζεστό της δωμάτιο, και μέσα από το παράθυρο της, έβλεπε την βροχή που έπεφτε τις νιφάδες που στροβιλίζονταν σε τρελό χορό, και τον αέρα να λυσσομανά και να μην αφήνει τίποτα όρθιο στο πέρασμα του. Κάποια μέρα ο βοριάς ο πιο ψυχρός αέρας, πέρασε έξω από τον πύργο, και στο παράθυρο της Αμυγδαλιάς είδε το πανέμορφο κορίτσι. Ευθύς την ερωτεύτηκε, και σκέφτηκε τι τρόπο να βρει, να την πλησιάσει και να την ζητήσει να τον παντρευτεί.
Πως όμως να την πλησιάσει σαν άνεμος; Αποφάσισε τότε να μεταμορφωθεί, σε ένα όμορφο νεαρό άντρα, και στάθηκε έξω από το παράθυρο της Αμυγδαλιάς. Εκείνη από την ομορφια του νεαρού άντρα, εντυπωσιάστηκε και δεν άργησε να τον ερωτευτεί.
- Άνοιξε το παράθυρο σου να σε δω! Είπε μια μέρα ο Βοριάς την Αμυγδαλιά.
- Τώρα τον χειμώνα, η μητέρα μου δεν με αφήνει να ανοίξω το παράθυρο μου, αλλά ούτε να βγω έξω από το δωμάτιο μου μην τυχών και αρρωστήσω, πρέπει να περιμένεις το καλοκαίρι για να βγω.
- Πες την μητέρα σου, ότι θέλω να σε παντρευτώ τώρα, το καλοκαίρι δεν περνάω από εδώ. Η Αμυγδαλιά τα είπε όλα στην μητέρα της.
- Μα κόρη μου πως να παντρευτείς έναν άγνωστο;
- Μητέρα να βγω για λίγο μόνο!
- Μην βιάζεσαι, και μην εμπιστεύεσαι έναν άγνωστο, σε παρακαλώ!
Μια μέρα όμως που έλειπε η μητέρα της Αμυγδαλιάς από τον πύργο, βρήκε την ευκαιρία και βγήκε έξω.
Έτρεξε κοντά στον νεαρό άντρα, και εκείνος την αγκάλιασε. Ο Βοριάς όμως τόσο πολύ παγωμένος, που η δύστυχη Αμυγδαλιά, δεν άντεξε και ξεψύχησε. Ο Θεός την λυπήθηκε, και την μεταμόρφωσε σε δεντρο την αμυγδαλιά. Η αμυγδαλιά ανθίζει, πριν από όλα τα δέντρα. Έτσι ντύνεται κάθε χρόνο νυφούλα, και βιάζεται να συναντήσει τον αγαπημένο της, για να τον παντρευτεί.
Διασκευή: Καρακιτσιου Μ.
Ευχαριστούμε που μας διαβάσατε
